Biljana Jevtić akademski umetnik iz Novog Sada predstaviće u ponedeljak, 11. jula od 20 sati u Galeriji Doma kulture na Rudniku izložbu foto – crteža iz ciklusa „La – budno oko / Jin – Jang“. Postavku će upotpuniti video projekcija odabranih crteža stvaranih u periodu od 1995. do 2015. godine.
Organizatori izložbe su Kulturni Centar i kompanija „Rudnik i flotacija – Rudnik“.
Biografija
Bilana Jevtić, magistar umetnosti crtanja, rođena je 13. septembra 1973. godine u Gornjem Milanovcu. Diplomirala je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, na grupi za grafički dizajn u klasi prof. Branislava Dobanovačkog, 1998. Magistrirala je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, na grupi za crtanje u klasi mentorke prof. Branke Janković – Knežević sa radom / tezom pod nazivom Poetizacija sećanja na mitsko, 2002.
Član je SULUV-a, i ULUS-a od 2009. godine. Likovni jezik istražuje i u drugim medijima – konceptualnoj umetnosti ( voko – vizuelna poezija ), fotografija, video, instalacija. Od 1995. godine je realizovala 17 samostalnih izložbi, učesnik je preko 125 kolektivnih izložbi, 10 video festivala/prezentacija, i preko 30 likovnih kolonija u zemlji i inostranstvu.
U publikaciji ZBORNIK RADOVA AKADEMIJE UMETNOSTI – Prvi broj – 2013., dr Vesna Krčmar (urednik); je objavljen magistarski rad iz predmeta Vizuelna kultura: Princip para / Susret (s) tišinom, autor: Biljana Jevtić, (156 – 167 str.), izdavač: Univerzitet u Novom Sadu, Akademija umetnosti, 2013.
Od 2005. godine je zaposlena na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, Departmanu likovnih umetnosti u zvanju asistenta. Od 2014. godine radi u zvanju docenta, za oblast likovnih umetnosti, uža oblast Crtanje, Akademije umetnosti Univerziteta u Novom Sadu.
LA-B(L)UDNO OKO
U opusu Biljane Jevtić crtež više od dve decenije predstavlja i sredstvo izraza, i medijski eksperiment, i magijsku praksu.
Kao sredstvu izraza ona mu pristupa na izvoran način, vraćajući se suštinkim vrednostima u elementarnom građenju likovne predstave: trenju podloge i materije, kakvoći i karakteru poteza, gestualnosti, gradnji likovnih znakova i amblema koji strukturalno i simbolički ocrtavaju mitske matrice zapretene u haotičnom vrtlogu današnjice.
U aktu medijskog eksperimentisanja ona ga ukršta i kalemi sa drugim oblicima izražavanja – fotografijom, instalacijom, poezijom, printom – stvarajući kroz smele jukstapozicije i inverzije mogućnost jedne sasvim drugačije, onirične stvarnosti, kojoj imamo razloga da se obratimo u potrazi za odgovorima na neka davno zaboravljena pitanja.
Crtež kao magijska praksa predstavlja, pak, nadgradnju dva prethodna usmerenja. Posredi je pristup kojim se izbegava beleženje, fiksiranje, i otuda petrificiranje stanja, procesa, pokreta i doživljaja. Nasuprot ovome, stoji gradnja crteža njegovim osnovnim sredstvima i jedinicama građe, crtanje crteža usmereno hvatanju intenziteta i temperature stanja, procesa i doživljaja u kome se motiv iznalazi magijom intuicije, organizacijom materije i energijom gesta.
U svemu navedenom Biljana Jevtić oslanja se na crtačke eksperimente Vladana Radovanovića i Arnulfa Rajnera, pri čemu, u odnosu na prvonavedenog nastavlja da neguje magijski pristup mediju, dok se u odnosu na drugonavedenog kreće prostorima eksperimenta, razrađujući jedan isti motiv u serije naknadnim crtačkim doradama i intervencijama.
Izložba koja je pred nama poslednji je, za sada, beočug u lancu njenih crtačkih i višemedijskih istraživanja i, istovremeno, retrospektiva njene dvodecenijske umetničke aktivnosti posvećene crtežu. Svijeni vrat bele, gracilne ptice, oneobičen naknadnim crtačkim intervencijama pretvara se u kružnu, okularnu formu, ili La-budno oko, stvarajući u činu multipliciranja asocijacije na neprekidno kruženje moćnog, nezaustavljivog toka zadanog kroz dijalektičko sadejstvo muškog i ženskog principa. Sagledan, pak, iz jedne drugačije perspektive, ovaj motiv se može pokazati i kao La-b(l)udno oko, noseći u sebi konotaciju telesnog i erotskog spajanja polova zadanog u mitskom sižeu Lede i Labuda. Posledica ovog spajanja je kreacija, proboj, mogućnost celovitijeg i zgusnutijeg viđenja, koje je kratkog trajanja, ali dubokih uvida. Zbog toga izložba pred nama spada u red onih događaja koji trajno menjaju naš pogled stvarajući mogućnost za celovito, ispunjeno viđenje.
Miodrag Danilović
