Branko Dimitrijević, priznati umetnik iz Gornjeg Milanovca, 40 godina umetničkog stvaralaštva obeležiće samostalnom izložbom koja će biti predstavljena u petak, 9. februara u holu ispred Velike sale Kulturnog centra (Dom kulture).
Otvaranje izložbe je u 18 sati.
Branko Dimitrijević rođen je 1950. godine u Gornjem Milanovcu. Diplomirao slikarstvo na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu u klasi profesora Gradimira Petrovića. Izlagao na više samostalnih i kolektivnih izložbi. Učestvovao i na brojnim kolonijama, humanitarnim akcijama i aukcijama. Za svoj umetnički rad više puta je nagrađivan.
40 GODINA UMETNIČKOG RADA
Prvi pravi umetnički koraci Branka Dimitrijevića vezani su za dane amaterizma, vreme u kome je počeo istinski i konkretno da stvara slike. Bilo je to pre više od četrdeset godina sada već davne 1976. Na izložbi u Domu sindikata, u Beogradu, otkupljen mu je rad. Taj nastup i priznanje najavio je budućeg umetnika, slikara. I to traje već punih četrdeset godina. Na prvoj zvaničnoj izložbi nastupio je 1978. SOLIS, Smotra omladinskog likovnog stvaralaštva je izložba koju su organizovali tadašnji Gimnazijalci pod vođstvom profesora Aleksandra Jovanovića, čuvenog Pikasa. To je bilo prvo organizovano okupljanje gornjomilanovačkih mladih umetnika na jednoj izložbi. Mnogi od njih danas nose akademska zvanja. Tih godina Branko Dimitrijević počinje aktivne pripreme za akademiju. Dotad samo amatersko interesovanje zahtevalo je napredovanje ka akademizmu i visokom profesionalizmu. Najpre kod Branka “Popića”, pa kod Žike Maksa i čuvenog Sergeja u Beogradu, izučio je onaj suštinski, zanatski deo, ali taj pripremni period odvodi ga, po mišljenju i preporuci stručnjaka, na vajarstvo. Već 1981/2. školske godine upisuje se na Fakultet primenjenih umetnika na katedru za vajarstvo kod profesora Nandora Glida.. Neki unutrašnji slikarski nerv je ipak nadvladao vajara u njemu i Branko se ipak vraća slikarstvu. Od 1982. je kod Grade Petrovića gde počinje da gradi konačno umetničko opredeljenje i stil.
Bio je u “prvoj postavi” osnivača gornjomilanovačkog Udruženja umetnika i entuzijasta koji su pokrenuli veliki Bijenale minijatura. Usledile su prve nagrade za idejno rešenje štafete mladosti na državnom konkursu, zatim za slikarski rad na Septembarskom salonu, godišnjoj izložbi milanovačkih umetnika.
I tako… Sa slikama i slikarstvom sve do danas. Punih četiri decenije aktivnog i plodnog rada. Izvanredan kao crtač, rođen za pastel, u slikama je tražio i gradio sopstvenu estetiku i za proteklih četrdeset i više godina ostvario na stotine ulja na platnu na najrazličitije teme. I portretne, i pejzažne, i žanr, razne religiozne i verske kompozicije, metaforične priče, alegorijske teme života. Pored slikarstva okušao se i u poeziji, u prosveti je radio do penzionisanja. Za sve to vreme iskonski vezan za rodno selo Velereč, za Milanovac i Rudnik, zavičajno i patriotski suštinski orijentisan, stvarao je svoju umetnost, dobijao nagrade i priznanja, ostvario veliki broj samostalnih i kolektivnih izložbi, na kolonijama sticao nova iskustva i prijatelje ali uvek i najviše ostao privržen porodici i zajedno sa suprugom Vesnom izgradio i produžio taj sopstveni suštinski umetnički niz preko dece, Tatjane i Antonija. Izložbom posvećenom četrdesetogodišnjici umetničkog rada Branko Dimitrijević zaokružuje jedan uspešan stvaralački ciklus i retrospektivno prezentira javnosti kompletan dosadašnji opus kroz najreprezentativnija dela u crtežu, pastelu, kroz slike na platnu. Slike i slikarstvo će biti i ostati njegov najveći umetnički izazov u nizu budućih decenija. Neka ih bude što više…
Radoš Gačić
CRTAČKI ZANOS I PASTELNE IMPRESIJE
Crtački opus Branka Dimitrijevića, započinje daleke 1985. godine. Kroz ceo taj period BrankoDimitrijević je prošao kao vrlo zreo, dorečen, majstor crteža na svim nivoi-ma predanog crtačkog rada. Od početnih akademskih, klasičnih školskih i pastelnih, preko vrlo studioznog „izrađenog” crteža devedesetih, tematski neiscrpnih, perom oblikovanih, do krajnje senzibilnih, mekih i lirski i epski obojenih crtačkih tema sa posebnim osvrtom na religioznu crtačku tematiku u olovci. Posebno plene topli dečji portreti, karakterno potpuno dorečeni – samo da progovore, kao i božanski, anđeoski i nebeski splet svetačkih likova i predstava. Zanimljiva je potpuna raznovrsnost linearizma u crtežima i pastelima Branka Dimitrijevića. Od sigurnih krokija, preko prostog poigravanja linijom i potezom do krajnje crtačke izrađenostii besprekornih partija senki. U stotinak izloženih crteža prikazao je sve mogućnosti linije i njenog oblikovanja u cilju stvaranja čitavog misaonog procesa samostalnog crteža ali i njegove primenena slici. Upravo na pastelima može se sagledati taj prirodno – neprirodni odnos linija i masa, estetika linije u kolorističkom smislu. Čak i tamo gde vizuelno na pastelu preovladava boja, crtež odnosi pobedu. Tako su nastajali crtački zanosi i pastelne impresije Branka Dimitrijevića koje traju trideset i više godina. I ne prestaju!
Radoš Gačić
